Social Icons

...Έτσι λοιπόν, σε έναν κόσμο γεμάτο από χέρια που σκάβουν, άλλοτε χώματα κι άλλοτε ψυχές κι ανήμπορα σώματα, εγώ σήκωσα το δικό μου ψηλά κι έγραψα στον αέρα τον πρώτο μου στίχο. Έκτοτε, γράφω με το αίμα μου…
Άδεια Creative Commons
Τα περιεχόμενα του παρόντος ιστοχώρου υπάγονται σε Άδεια Χρήσης
Creative Commons
Αναφορά Δημιουργού-Μη Εμπορική Χρήση-Όχι Παράγωγα Έργα 3.0 Ελλάδα
Θάνατος, Καλοκαίρι, Φθινόπωρο, Χειμώνας


Μυθιστόρημα


*Έντυπη έκδοση
ISBN: 978-960-9598-08-8




*Το βιβλίο κυκλοφορεί και σε ψηφιακή μορφή με ελεύθερη διανομή από τις Εκδόσεις Σαΐτα. Η παρούσα έκδοση του βιβλίου δεν έχει καμία σχέση με τις Εκδόσεις Σαΐτα. Πρόκειται για αυτοέκδοση της συγγραφέως, κατόπιν προσωπικής επιμέλειας, και απευθύνεται σε εκείνους που επιθυμούν τα βιβλία στην έντυπη μορφή τους.
Η φροντίδα των Εκδόσεων Σαΐτα για τη δημιουργία (φιλολογική επιμέλεια, σχεδιασμό εξωφύλλου, σελιδοποίηση) και την ανοιχτή έκδοση των ηλεκτρονικών βιβλίων, δεν αποβλέπει σε κανένα οικονομικό κέρδος. Για τον λόγο αυτόν, στην έντυπη έκδοση του βιβλίου δεν χρησιμοποιείται η δουλειά των συντελεστών των Εκδόσεων Σαΐτα (ο σχεδιασμός του εξωφύλλου έγινε από την ίδια τη συγγραφέα και αυτό καθιστά δυνατή τη χρησιμοποίησή του και στην έντυπη έκδοση), καθώς η οικονομική εκμετάλλευση της αφιλοκερδούς προσφοράς τους θα ερχόταν σε αντίθεση με το όραμά τους για το ελεύθερο ταξίδι των βιβλίων και τον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα των συγκεκριμένων εκδόσεων.

Επίσης το βιβλίο (η εκδοχή των Εκδόσεων Σαΐτα) κυκλοφορεί και ως εφαρμογή για συσκευές Android από τον Αντώνη Πανώρη (Automon).






Αριθμός σελίδων: 240
Διαστάσεις: 14.81 x 20.98
ISBN: 978-960-9598-08-8

Τιμή: 14 €


Παραγγελίες




Μπορείτε να παραγγείλετε το βιβλίο 
μέσω της παρακάτω φόρμας παραγγελιών 
(με αντικαταβολή, σύμφωνα με τον τιμοκατάλογο των ΕΛ.ΤΑ.)













*Τα προσωπικά δεδομένα που δηλώνετε προορίζονται αποκλειστικά και μόνο για την αποστολή του βιβλίου, καθώς τηρούνται οι διατάξεις του Ν. 2472/97 σχετικά με την προστασία από επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.





Τα σχόλια των αναγνωστών για το βιβλίο 
στις σελίδες των Εκδόσεων Σαΐτα και της Google Play:



Ανώνυμος4 Φεβρουαρίου 2013 - 9:27 μ.μ.
ΚΑΘΗΛΩΤΙΚΟ!! ΑΠΛΑ ΥΠΕΡΟΧΟ!! ΜΠΡΑΒΟ ΕΥΤΥΧΙΑ!!!

Ανώνυμος16 Μαΐου 2013 - 10:59 μ.μ.
Πολύ ωραίο. Σε "τραβάει" λες και είσαι ένας απ' τους ήρωές του. Συγχαρητήρια!

Ανώνυμος4 Ιουνίου 2013 - 1:55 μ.μ.
Πραγματικά συγκλονιστικό! Συγχαρητήρια Ευτυχία, ότι πιο όμορφο έχω διαβάσει εδώ και καιρό! Σε ευχαριστώ επίσης για έναν ακόμα λόγο, γιατί μου θύμισες πόσο όμορφο είναι να γράφεις! Συγχαρητήρια και πάλι σε σένα κ σε όσους δούλεψαν ώστε να έρθει αυτό το αριστούργημα στα χέρια μας!Καλή συνέχεια

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ7 Ιουνίου 2013 - 6:11 μ.μ.
Συγχαρητηρια!! ειναι πολυ σημαντικο αυτο που κανετε για να βοηθησετε εμασ τουσ νεουσ κυριωσ να αγαπησουμε την λογοτεχνια και τα βιβλια!! συνεχιστε την καλη δουλεια!! οσο για το βιβλιο , απλωσ τελειο , συναρπαστικη ιστορια.. χιλια μπραβο σε εσενα Ευτυχια και σε ολουσ τουσ συντελεστεσ των Εκδοσεων Σαιτα!!!!

konospapa15 Ιουλίου 2013 - 12:26 π.μ.
Αν και πρωτη φορα ακουσα το ονομα σου και δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που ευκολα 8α διαβασουν ενα βιβλιο και ζητημα να εχω διαβασει 20 βιβλια στα 18 μου χρονια , το δικο σου με εκανε να μην μπορω να σταματησω να διαβαζω ωσπου να το τελειωσω. Το διαβασα σε μια μερα και σιγουρα 8α το ξαναδιαβασω πολλες φορες. Με καθε σου λεξη με εκανες να φανταζομαι και να βλεπω μια διαφορετικη εικονα. Ηταν ο,τι πιο ομορφο εχω διαβασει ποτε μου και σιγουρα θα το συστησω σε ολους να το διαβασουν. Περιμενω με μεγαλη ανυπομονησια επονα βιβλια σου. Σε ευχαριστω για τις υπεροχες στιγμες που μου εδωσες και στις επομενες που θα ερθουν. Απο εδω και περα, θαυμαστης σου....

Ανώνυμος15 Ιουλίου 2013 - 5:08 μ.μ.
Εκπληκτική δουλειά! Συγχαρητήρια! Δηλώνω και εγώ θαυμάστριά σου Ευτυχία! Χίλια μπράβο και σε όλους αυτούς που βοήθησαν να φτάσει το βιβλίο στις συσκευές μας και σε τέτοιους καιρούς δεν μας αποκόπτουν από το αγαπημένο μας "χόμπυ", το διάβασμα...Συνεχίστε έτσι, σας ευχαριστούμε! Όλγα

Ανώνυμος15 Ιουλίου 2013 - 7:32 μ.μ.
συγχαρητηρια ειναι ενα παρα πολυ ωραιο βιβλιο η ιστορια σε καθυλωνει νιωθεις γυρω σου να εκτειλισονται αυτα που διαβαζεις.πραγματικα αν ηταν στα βιβλιοπωλεια θα το αγοραζα σιγουρα για τη συλλογη μου

Νικητας Παπαδοπουλος31 Οκτωβρίου 2013 - 11:33 μ.μ.
Είχα πολλά χρόνια να διαβάσω ενα βιβλίο. Ισως οι πολλές ώρες δουλειάς, ισως οι υποχρεώσεις.... Το "κατέβασα" στο κινητό μου και πραγματικα καθηλώθηκα. Απίστευτη γραφή και υπέροχο μυθιστόρημα !!!! Εύγε !!!!! (Να και κατι στο οποιο είναι χρησιμα τα καινούργια κινητά)

Ανώνυμος21 Νοεμβρίου 2013 - 5:23 μ.μ.
Υπεροχο..απλα δεν εχω λοφια να εκφρασω τα συναισθηματα που μου δημιουργησε αυτο το βιβλιο.Ευτυχια σε ευχαριστουμε που υπαρχεις και γραφεις υπεροχα βιβλια.Σας ευχαριστω..αλεξανδρα

Scocco17 Απριλίου 2014 - 12:03 π.μ.
θα μ άρεσε να διαβάσω την ιστορία και από την πλευρά της Ζωής...δεν είμαι ειδικός να κρίνω το γράψιμο σας,μου αρεσε το βιβλιο ,κράτησε το ενδιαφέρον μέχρι το τέλος του και με κάνατε να αρχίσω το διάβασμα που είχα σταματήσει για χρόνια

Ιωάννα Π16 Μαΐου 2014 - 7:06 μ.μ.
ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΒΙΒΛΙΟ!!!! ΘΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΑ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑΑΑ !!!! ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΚΑΛΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΩ!!! ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑΑΑΑ !!!! ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΑ !! ΕΙΜΑΙ 17 ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΕΧΩ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΕΩΣ ΤΩΡΑ!!! ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟΟ


XΑΤΟΥΠΗΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ 11 Νοεμβρίου 2015
ΘΑΥΜΑΣΙΟ...ΜΠΡΑΒΟ ΟΤΑΝ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ ΘΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ..

ΗΛΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ 26 Οκτωβρίου 2015
Τελιο

Elli Mihelaki 29 Σεπτεμβρίου 2015
Υπεροχο! Υπεροχη ιστορια αλλα και τροπος γραφης! Περιμενω το επομενο. Μπραβο που διατίθενται δωρεαν τετοια αριστουργηματα!

Maria Giltidu 11 Σεπτεμβρίου 2015
Μπραβο καταπληκτικο!!!!!!

Georgia Moutoudi 17 Ιουνίου 2015
Fantastikoooo

Tasos Panagiotidis 14 Ιουνίου 2015
Ειναι τελειο

Βουλα Μπαμπακου 29 Μαΐου 2015
Απίστευτο βιβλίο!

Aleχ Memou 3 Απριλίου 2015
Πολύ ωραίο..αλλά λιγάκι μελαγχολικό..

gkehaidis 1 Μαρτίου 2015
Εξαιρετικό! Πολύ ωραίο βιβλίο! Αξίζει από την πρώτη ως την τελευταία λέξη! Συγχαρητήρια και για την εφαρμογή! Υπέροχη δουλειά!

Rioula Rioula 1 Μαρτίου 2015
Μπράβο! Ήταν απλά ΥΠΈΡΟΧΟ! ! Ενθουσιασμός φουλ. Αξίζει πολλές αναγνώσεις! !

Aggeliki F 19 Νοεμβρίου 2014
Καταπληκτικο ν τ διαβασετε! Πολυ ωραιο βιβλιο με δυνατες περιγραφες,τρυφερο και σε τραβαει να το διαβασεις!

Μαρία Μπανταδάκη 25 Οκτωβρίου 2014
Εξαιρετικό Πρώτη φορά δείχνω τόσο μεγάλο ενδιαφέρον σε ένα βιβλίο..δεν υπάρχουν λόγια για να το χαρακτηρίσει κάποιος.. Μπορώ να πω πως σε κάποια σημεία συγκινήθηκα με τα σκηνικά που έγιναν..περιμένω κ αλλά βιβλία σας

Νατασα Ανδρεου 29 Σεπτεμβρίου 2014
Υπεροχο...αξιζει να το διαβασει καποιος....

Stella Stathi 7 Σεπτεμβρίου 2014
Teleio. Einai teleio vivlio... Aksizei na to egkatastisete kai na to diavasete...

Γιώργος Ζαραμπούκας 3 Ιουλίου 2014
Υπέροχο μυθιστόρημά ...

Μαρια Γεραρδη 27 Ιουνίου 2014
Απλα τελειο!!!!

Panagiotis Villiotis 2 Ιουνίου 2014
ΑΞΙΕΠΑΙΝΟ

ΝΙΚΟΛΙΑ ΑΝΤΩΝΟΓΛΟΥ 19 Μαΐου 2014
Τι υπέροχο βιβλίο!!!!

ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ 6 Απριλίου 2014
Τελειο φανταστικο μπράβο μπράβο

Ένας χρήστης του Google 18 Μαρτίου 2014
Παρα πολυ καλη δουλεια!!

Lela Machavariani 9 Μαρτίου 2014
Εξαιρετικο!!!!!

Vanessa Stam 9 Μαρτίου 2014
Τελειο

Gilda Marinaki 19 Ιανουαρίου 2014
Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο!!! Με εντυπωσιασε !!!! τρυφερό και δυνατο βιβλίο!!! Αν μην τι αλλο καθηλώνει τον αναγνωστη! Το προτεινω!!!!

Rina St 6 Ιανουαρίου 2014
Συναρπαστικό βιβλίο. Πολύ ρεαλιστικές στιγμές.

cauchy mimika 28 Δεκεμβρίου 2013
Διαβάστε το! Υπέροχο !!!!

Dim An 16 Δεκεμβρίου 2013
!!!! Katapliktiko!na to davasete... apo ta poio oraia vivlia pou exw diavasei!!!

Ένας χρήστης του Google 1 Δεκεμβρίου 2013
Ό,τι καλύτερο έχω διαβάσει τον τελευταίο καιρό! Εξαιρετική δουλειά!

gr sab 30 Νοεμβρίου 2013
Να το διαβάσετε!!! Εξαιρετικό!!! Συγχαρητήρια!!!

Ένας χρήστης του Google 20 Νοεμβρίου 2013
Yperoxo vivlio. Pl wraio.! Paidia kati asxeto, eixa katevasei arketa vivlia ts P.Delta, apo t programma afto, alla pleon dn exei oute ena dustuxws.!

hro falieroy 25 Οκτωβρίου 2013
Τέλειο Ειναι Οτι καλυτερο εχω διαβάσει μέχρι στιγμής χίλια μπράβο ειλικρινά!!!

Anna Night Fury 21 Οκτωβρίου 2013
Polu kalo.. Yperoxo vivlio makari na uphrxan ki alla san ki auto edw mesa... Eidika sta shmeia pou anaferontai ta sunais8hmata ws pros ton theo ..pws eimaste apla marionetes..kai polles fores to pragmatiko kseperna th fantasia stis zwes mas...einai polu oikeia sunais8hmata gia mena..etsi sigoura vrhka kati diko m mesa se auto t vivlio.. Mpravo!!!!

ΜΑΡΙΑ ΝΙΚ 19 Οκτωβρίου 2013
Πολύ καλό

μαριαννα β 17 Οκτωβρίου 2013
Όμορφο Είναι υπέροχο!!!!αξίζει να το κατέβασετε . Η συγγραφέας είεξαιρετική μπράβο!!!

maria oikonomaki 9 Σεπτεμβρίου 2013
Υπεροχο Ενα απο τα πιο συγκινητικα βιβλια που διαβασα ποτε..το προτεινω χωρις καμια επιφυλαξη.θα το ξαναδιαβασω οπωσδηποτε καποια στιγμη στ μελλον

Ένας χρήστης του Google5 Σεπτεμβρίου 2013
Αξιζει πολλα μπραβο... Συγχαρητηρια !

Maria Karra 29 Αυγούστου 2013
Απίστευτα συγκινητικό! Πολύ καλή δουλειά! Απίστευτο βιβλίο! Μακράν οτι καλύτερο υπάρχει! Συγχαρητήρια στην συγγραφέα, η οποία κατάφερε να μας δημιουργήσει ανεπανάληπτα συναισθήματα μεσα από το βιβλίο της! Το τελείωσα μεσα σε μια ημέρα και αυτό γιατί δεν μπορούσα να σταματήσω! Και επίσης, πολλα συγχαρητήρια σε αυτούς που έφτιαξαν την εφαρμογή! Χίλια μπράβο! Αξίζει!

Maria Vardaki 28 Αυγούστου 2013
Υπέροχο! Πραγματικά αυτό το βιβλίο ήταν υπέροχο! Γεμάτο συγκίνηση και αισθήματα. Θερμά συγχαρητήρια στη συγγραφέα που πιστεύω πως θα έχει λαμπρό μέλλον, άλλα και στην προσπάθεια των εκδόσεων Σαιτά, για προβολή των προσπαθειών νέων συγγραφέων.

Ένας χρήστης του Google 12 Αυγούστου 2013
Εξαιρετικο!Σου κρατά το ενδιαφέρον ζωντανό μέχρι κ την τελευταία σελίδα!Πολλά μπραβο στην συγγραφέα και σε οποιον άλλο βοηθησε. Περιμενουμε κ αλλα!

konstantina soufli 11 Αυγούστου 2013
ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΚΙ ΑΛΛΑ!!!!!!

Tsikos Dimitris 10 Αυγούστου 2013
Καταπληκτικό Αξίζει να το διαβαζεις γτ σε κραταει το ενδιαφέρον χωρις λοιπά σχόλια και σκέψεις..

Ένας χρήστης του Google 4 Αυγούστου 2013
Πραγματικά υπέροχο! Τα συναισθήματα διαδέχονται το ενα το άλλο με κάθε γύρισμα της "σελίδας".. Μπράβο!

giwta kambasi 4 Αυγούστου 2013
Μπράβο Πολύ καλή δουλειά!!!

Penelope Mourtzoukou 30 Ιουλίου 2013
Ενδιαφέρον αρκετά!

EFTHIMIOPOYLOS SOTHRHS 29 Ιουλίου 2013
Πολλά μπράβο στη κοπέλα που το έγραψε και μπράβο σε όποιον εργάστηκε για να φτάσει αυτό το υπέροχο μυθιστόρημα στα μάτια μας.

Xristina Anastasiou 29 Ιουλίου 2013
teleio teleio

Ένας χρήστης του Google 26 Ιουλίου 2013
Απ'τα καλύτερα του είδους.Μπραβο....

Ένας χρήστης του Google 24 Ιουλίου 2013
Εξαιρετικο! Αψεγαδιαστο!

Ένας χρήστης του Google 22 Ιουλίου 2013
Μπράβο.... Πολύ καλή δουλειά.... Πολύ ωραίο βιβλίο!!!

Nikoleta Arvanitaki 8 Ιουλίου 2013
Τέλειο Υπέροχο

Μαρια Κ 27 Ιουνίου 2013
μπράβο υπεροχοο βιβλιο υπ εροχη ιστορια

Elli Mihelaki 21 Ιουνίου 2013
Υπεροχο! Υπεροχη ιστορια αλλα και τροπος γραφης! Περιμενω το επομενο. Μπραβο που διατιθονται δωρεαν τετοια αριστουργηματα!

Danae Z. 18 Ιουνίου 2013
Χαρμολύπη Υπέροχη λέξη, για να χαρακτηρίσω την αίσθηση που μου άφησε. Όμορφη, γλυκόπικρη ιστορία χωρίς να κουράζει. Καλή συνέχεια!

χρηστικος χρηστος 17 Ιουνίου 2013
Αν μη τη άλλο πρωτοπόροι ! Καλή αρχή !καταθέτετε το πνεύμα σας και το διαχέεται ανάμεσα στα τσιμέντα ...δωρεάν..μπράβο σε ολλους τους συγγραφείς!!!

ifigenia paraskevopoulou 12 Ιουνίου 2013
teleio pragmatika iperoxo.. sigklonistiko.. mesa se 3 wres to teleiwsa. apla teleio!!

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΨΑΡΑΚΗΣ 7 Ιουνίου 2013
Εξαιρετικη ιστορια Απιστευτο τελος..πολυ καλη δουλεια!! περιμενω συντομα και νεες ιστοριες! :-)

Ένας χρήστης του Google 6 Ιουνίου 2013
Μπράβο σας υπέροχο..απλά μου άγγιξε την καρδιά...δεν εχω κάτι άλλο να πω απλά τέλειο

Katerina Tourmousoglou 29 Μαΐου 2013
Teleio Bravo

Ριτα Κορ 29 Μαΐου 2013
Μπραβο! Μπραβο σου ηταν πολυ καλο θελω να διαβασω κ αλλο απο εσενα!

Ένας χρήστης του Google 25 Μαΐου 2013
Μπράβο μπράβο μπράβο!!! Τέλειο!!!

Ένας χρήστης του Google 20 Μαΐου 2013
Μραβο παιδια πολυ καλη δουλεια

Haido Priona 20 Μαΐου 2013
Afwnh Polu kalo...me sunephre...

Ένας χρήστης του Google 19 Μαΐου 2013
Συγχαρητήρια! Τολμώ να πω πως με συγκλόνισε. Δεν περίμενα τέτοιο τέλος. Υπέροχο.

Ένας χρήστης του Google 13 Μαΐου 2013
Σου αφήνει μια νοστολγια...απ τν στιγμή π τ διάβασα δν παύω ν σκέφτομαι περίεργα παιχνίδια π σ επιφέρει η μοίρα....

dimdark xatziparaskeuaidou 7 Μαΐου 2013
Εκπληκτικό Σπανίζουν τέτοιες δημιουργίες



Αποσπάσματα από το βιβλίο…


Είχα πάντα στη ζωή μου έναν ίσκιο, όχι ίδιο με εκείνον που αφήνεις στην άκρη του δρόμου σε έναν βραδινό περίπατο κάτω από τα φώτα. Έναν ίσκιο από κείνους που έχουν δικό τους σχήμα και μέγεθος, διαφορετικό από το δικό σου και που, όταν δείχνεις θάρρος και γυρνάς πίσω να τους δεις, δε γυρνούν κι αυτοί μαζί σου, παρά μένουν εκεί σαν να σε κοιτούν κι εκείνοι.
Είχα πάντα στη ζωή μου έναν ίσκιο να με ακολουθεί, μόνο που τον δρόμο τον παράγγελνε αυτός… Και δεν έζησα παρά λιγοστές στιγμές μέσα σε δυνατό φως, οπότε δεν τον αποχωρίστηκα σχεδόν ποτέ…

~~~

«Θεέ μου, τι έκανες πάλι;
Πότε σε απογοητεύσαμε τόσο, για να μας φυλάς τέτοια τιμωρία;
Μας σκότωσες, Θεέ μου! Μας έστησες στον τοίχο και μας εκτέλεσες με τη σειρά… Σαν να υπήρξαμε τα χειρότερα έργα σου…»

~~~

Είναι τόσο αυστηρή και ανισόρροπη δασκάλα η πραγματικότητα, που μπορεί να κάνει τα πάντα για να σε μάθει ποτέ να μη λες «ποτέ» και «πάντα»…

~~~

Πώς είναι δυνατόν ένα τόσο κουρασμένο μυαλό να ζει μέσα σε ένα τόσο πληγωμένο κορμί και να μην μπορεί να αποφασίσει ποια πληγή είναι η πιο δυσβάσταχτη;

~~~

Μας κοιτούσα και σκεφτόμουν «Ποιοι είμαστε; Πού πήγαν αυτοί που ήμασταν; Είμαστε καλύτεροι ή χειρότεροι τώρα; Είμαστε ικανοποιημένοι ή απογοητευμένοι;»
Και είμαι σίγουρος, τα ίδια σκεφτόμασταν όλοι…
Είμαστε μονάχα η ανάμνηση και η φαντασία. Αλλά κι αυτά ακόμα, τον καθέναν τον κατοικούν και τον στοιχειώνουν διαφορετικά…

~~~

Είναι επιπόλαιος και πεισματάρης ο ήλιος του καλοκαιριού.
Άμα τύχει και θυμώσει, σου ξημερώνει αλλόκοτες μέρες. Και ρίχνει τις αχτίδες του σε όσα δεν θέλεις να δεις.

~~~

Το πιο σπουδαίο μου απόκτημα φορούσε τη μάσκα του παντοτινού κι έτσι δεν έκανα τίποτα για να το κρατήσω να μη φύγει. Το κράτησα χαλαρά, δίχως καμιά δύναμη στα χέρια μου κι όταν έκανε να μου ξεφύγει δεν αντιστάθηκα, δεν σήκωσα καμία πέτρα από το χώμα για να το χτυπήσω και να πάψει να σαλεύει και να ξεγλιστρά.
Έτσι τη θανατώνεις τη νίκη σου. Σταματάει το παιχνίδι. Κι η ζωή λαχανιάζει πια μονάχα απ’ τον οδυρμό.

~~~

«Τι περίμενες, Θεέ μου;
Ποιον θέλησες να δοκιμάσεις;
Έσπασες το καβούκι της πιο αδύναμης χελώνας και ύστερα στάθηκες από πάνω της και την παρατηρούσες.
Μα τι θα μπορούσε να κάνει που να μην το είχες φανταστεί;»

~~~

Κάπου εκεί γύρω στην αυλή άνοιξα κι εγώ μια τρύπα κι έθαψα το παιδί που ως τότε κυοφορούσε η καρδιά μου. Έγινα ένα άδειο κλουβί και μάθαινα σιγά σιγά να μη μου λείπει το σκαρφάλωμα στα κάγκελα, της καρδερίνας που ζούσε κάποτε μέσα μου, το τσίμπημα από το ράμφος της ή οι μικρές απόπειρες για πέταγμα.

~~~

Είναι πόνος οξύς το να αισθάνεσαι «μικρός» καθώς μεγαλώνεις, επειδή για τα σημάδια που κάποτε δε διάβασες, κάτι όμορφο δε θα μεγαλώσει ποτέ…

~~~

Τελικά η αποδοχή της μετριότητας είναι ισορροπία ή συμβιβασμός;
Ή μήπως εθελοτυφλία;…
Πάντα κάτι θα λείπει.
Και πάντα θα κρατάμε τα μάτια δεμένα μπροστά σε κάτι που είναι εκεί…

~~~

Τρεις μέρες, τεράστιες και τόσες δα μαζί, τρεις μέρες που με σημάδευαν με κάθε τους λεπτό. Σαν εποχές που αφήνουν πίσω η καθεμιά τα δικά της χνάρια στις ζωές μας.
…Καλοκαίρι… Φθινόπωρο… Χειμώνας…
Έμοιαζα πάλι να στέκομαι στην άκρη ενός Ανθόκηπου και να περιμένω την άνοιξη…
…Να περιμένω…

~~~

Ποιες λέξεις θα μπορούσαν να δηλώσουν με σαφήνεια την ασάφεια των συναισθημάτων που μπορεί να φέρει μια στιγμή ηλεκτρισμένη και νοτισμένη με το άρωμα του παρελθόντος;
Ίσως όλα τα παράγωγα και τα συνώνυμα της σιωπής…

~~~

-Εδώ είναι η ζωή η πραγματική, ε; Χωρίς αστρολούλουδα. Εδώ καρφώνουμε στα κεφάλια μας προβληματισμούς και σκέψεις βασανιστικές.

~~~

Μπορείς να παραδεχτείς πως είσαι ευτυχισμένος, πως σου αρκούν τα όσα γεύεσαι ήδη. Μα η γεύση ενός και μόνο φιλιού, έχει τη δύναμη να σε εγκλωβίσει μέσα στην πιο τυραννική συνειδητοποίηση…
…τη συνειδητοποίηση όσων δεν είσαι και όσων δεν έχεις.
Γλυκιά τυραννία.
Κι αναρωτιέσαι «Γιατί είσαι εδώ; Γιατί δεν φεύγεις;»…

~~~

Κάθε κύκλος που κλείνει, μπορεί να γίνει μια θηλιά γύρω από τον λαιμό, ένα μαύρο μαντήλι γύρω από τα μάτια ή ένα δαχτυλίδι λαμπερό, φορεμένο στο δάχτυλο της συνείδησής μας.
Ο νους μας είναι εκείνος που ή θα δέσει τη θηλιά, ή θα τυλίξει το μαντήλι, ή θα φορέσει το δαχτυλίδι.
Η καρδιά μας είναι απλώς ο θεατής.
Μα κάθε έργο, δημιουργείται από την ψυχή για την ψυχή και τελειοποιείται για τον θεατή...

~~~

Είναι πιο εύκολο πολλές φορές να υπάρχουν φταίχτες για τα βάσανά μας. Μας κάνουν να αισθανόμαστε μια σταλιά ανακούφισης, πως ήταν κάτι έξω από εμάς. Μα για όλους εκείνους που απεχθάνονται τη μοιρολατρία, δεν υπάρχει, αν το καλοσκεφτείς, τίποτα πιο μοιρολατρικό από αυτό. Απλώς αντί να κατηγορούν την κακή μοίρα, της δίνουν το όνομα κάποιου κοινού θνητού.

~~~

«Να με κάνεις ό,τι θέλεις εσύ! Να με πάρεις κοντά σου και να μην ανησυχήσεις αν με πιάσεις σιωπηλό. Θα είναι επειδή δεν σου ταιριάζουν οι λέξεις που ως τώρα έχω μάθει. Θα είναι που δεν θέλω να μάθω άλλες, δεν θέλω να μιλάω άλλο πια. Γιατί τόσα χρόνια που μιλούσα, τίποτα δεν έχω πει. Για να έρθω απόψε και να ζωγραφίσω πάνω στα μαλλιά σου τις εικόνες που με τόσον πόνο έχω συλλέξει… Να με κάνεις ό,τι θέλεις εσύ! Κι ας μη σου το λέω με λόγια. Κι ας μη με ακούς. Κι ας θαμπώνουν οι μορφές μας στο σκοτάδι. Τα χέρια μας, τα μάτια μας, τα χείλη μας συζητούν για όλα όσα ποτέ δεν θα ακουστούν. Για όλα όσα με μάγεψες για να λέω… δίχως λέξεις…»

~~~

Δε με κυνηγούσε η ανάγκη να κατηγορήσω κανέναν πια. Μονάχα εκείνη η ανατριχίλα με κυρίευε. Το συναίσθημα που θα είχε κάποια έμψυχη μαριονέτα. Ένιωθα πως ήρθα σε αυτή τη ζωή με πεπρωμένο προκαθορισμένο. Πεπρωμένο που προστάζει να αγαπήσω παράφορα ό,τι είναι πιο κοντά σε αυτά που έχω ανάγκη να μισώ. Κι έτσι λάτρευα εκείνα τα χέρια, με τα σχοινάκια περασμένα στα δάχτυλα, που με χόρευαν και με λειτουργούσαν και μου έδιναν για ζωή μια ζωή της αρεσκείας τους.

~~~

«Θεέ…
από τα δάχτυλά σου ανάμεσα, τρέχει το αίμα μου.
Είμαι το σπαρταριστό σου, αλλόκοτο, φαιδρό, καταματωμένο σου παιχνίδι.
Κι αναπνέω ακόμα…
Ας ήξερα τι με κάνει τόσο σπουδαίο για σένα,
να το έπαυα…»

~~~

Ξέραμε και οι δυο πως είχε τελειώσει…
Βλέπαμε ο ένας τον άλλον μέσα από τις ραγισματιές, μέχρι που μας έπιανε ίλιγγος.
Θα ορκιζόμουν πως έβλεπα το ραγισμένο γυαλί, πως έπειτα το είδα να σπάει, αλλά πως ποτέ δεν άκουσα την πραγματική έκρηξη που το ράγισε.
Θα ορκιζόμουν πως δεν έγινε έκρηξη, μα πως το ράγισε η σιωπή…

~~~

Πόσα μπορεί να πει το δέρμα μας ώρες ώρες για μας και τη ζωή μας!
Και πόσο σφιχτά αγκαλιάζει της ψυχής μας τα σημάδια, με σκοπό να τα αποκρύψει, να τα προστατέψει… Κι ας μην τα καταφέρνει. Πολλές φορές δεν το θέλουμε κι εμείς οι ίδιοι.
Πολλές φορές, ο καθρέφτης μας κηρύττει όσα χιλιάδες γλώσσες και στόματα δεν θα μπορούσαν ποτέ.

~~~

…κάθε φορά που κατέβαινα από το καράβι, έβλεπα ριζωμένα εκεί τα δέντρα όλων αυτών που νόμιζα πως δεν υπήρχαν πια. Εγώ δεν είχα καταστρέψει τίποτα, παρά μοναχά κάποια κλωνάρια που είχα κόψει φεύγοντας από εκεί.

~~~

Είναι κάποιες φορές που εύχεσαι να μπορούσες να ανάψεις μια φωτιά τη ζωή σου και να λαμπαδιάσει ο τόπος, να μείνει μονάχα η στάχτη της, να δούμε με τι θα έχει να παίζει ο Θεός έπειτα…
«να προσέχεις τι εύχεσαι, γιατί μπορεί να πραγματοποιηθεί…»
«…αυτό δε θέλουμε κι εμείς;»
«…θέλουμε άραγε;…»

~~~

Δεν ξέρω τι είναι αυτό που κάνει δυο ανθρώπους να κοιτάζονται στα μάτια έπειτα από χρόνια και να αισθάνονται πως βρίσκονται εκεί που πρέπει να βρίσκονται.

~~~

Όταν οι άνθρωποι αγοράζουν τα ταξιδιωτικά τους εισιτήρια, οι δαίμονες μαζεύονται είτε στα σημεία αναχώρησης είτε στα σημεία άφιξης για να διασκεδάσουν.

~~~

Σε κάποιους ανθρώπους θαρρείς πως δεν τους ταιριάζει καθόλου ο θάνατος. Κι όταν πεθάνουν συνειδητοποιείς πως, μέχρι εκείνη τη στιγμή, κάτι μέσα σου πίστευε πως δεν θα προλάβαινες να συναντήσεις τον θάνατό τους.

~~~

«Θεέ…
για να δεις αν αντέχω με μαστιγώνεις έτσι, ή επειδή το ξέρεις πως αντέχω;
Από κάθε σκίσιμο του δέρματός μου, τρέχει το αίμα σου.
Γιατί με σπατάλησες έτσι;…
Μένω σιγά σιγά αδειανός από σένα…»

~~~

Ακόμα κι ένας άνδρας στα πενήντα του μπορεί να έχει την ανάγκη να βρει ξανά εύκαιρη μια ηλιαχτίδα και να σκαρφαλώσει πάνω της. Και γεύτηκα πολύ σκοτάδι στη ζωή μου, θα άρπαζα αμέσως μια φιλόξενη ηλιαχτίδα.

~~~

Κάποτε θα ένιωθα την ανάγκη να καθίσω και να προσευχηθώ, να παρακαλέσω, να διαπραγματευτώ ακόμα. Να διεκδικήσω με όλη τη δύναμη της θέλησής μου μια διαφορετική εξέλιξη, λιγότερο οδυνηρή. Αλλά πλέον το πιο δυνατό μου συναίσθημα ήταν η οργή.
Δεν ήθελα να ακουμπήσω σε καμία προσευχή.
Δεν ήθελα κανέναν θεό που να του τάζω και να περιμένω ανταλλάγματα.
Δεν ήθελα κανέναν θεό να πιστεύει σε εμένα.
Η πραγματική μου ανάγκη ήταν να μπορούσα να κόψω, και με τα δόντια ακόμα, τα σχοινάκια από τα οποία κρεμιόμουν κι έπειτα να ξεράσω αηδιασμένος πάνω στα χέρια που τα κρατούσαν.
Ο μόνος λόγος που χρειαζόμουν κάποιον Θεό, ήταν για να μπορέσω να τον περιφρονήσω.
Εκεί, στη μέση ενός ολάνθιστου ανθόκηπου, με τη θάλασσα πέρα να ανακατεύει τη χρυσόσκονη του μεσημεριανού ήλιου, με τα κελαηδήματα των πουλιών και τα τζιτζίκια που κάλυπταν όλα τα «σίγμα» του ξεσπάσματός μου, εκεί, στη μέση εκείνου του έξοχου δημιουργήματός του, ήθελα να τον αποδοκιμάσω και να τον κατηγορήσω για όλη την ασχήμια του κόσμου.

~~~

Η άγνοια είναι ένα φαγώσιμο που του δίνει ο καθένας όποια γεύση και όποια μορφή θέλει. Όταν έχεις γευτεί πολύ θάνατο στη ζωή σου, η γεύση της άγνοιας είναι αυτή που προτιμάς να σου γαργαλάει γλυκά τον ουρανίσκο.

~~~

«Όλα μου τα συντρίμμια μου τα τακτοποίησες! Παράπονο δεν έχω… Εύγε, Θεέ… Εύγε!...»

*****



Αρχή